Countdown : 1 week to go.
Ik kan het amper geloven dat ik nog maar 1 week hier ben. De vorige week ging zo snel!
Eindelijk terug in het normale ritme, gewoon weer naar school op maandag. Ik wist niet dat ik daar zo hard naar ging uitkijken! Ik had nog wel wat werk te doen voor de verschillende vakken, maar gewoon weer wat ritme deed al deugd.
Op maandag kregen we oefentijd met de materialen, wat heel handig was want ik had mijn praktische test op donderdag. Ik greep dan ook die kans om hier rond nog vragen te stellen en anderen aan het werk te zien. Het is verbazend hoe precies de verschillende materialen gepresenteerd moeten worden. Gelukkig heb ik de kans gehad om het in de praktijk te kunnen zien.
Op dinsdag hadden we niets speciaals gepland qua lessen, maar ik moest wel enkele vragen stellen over mijn taken. Daarna ging ik een kijkje nemen in de bibliotheek of er boeken waren die mij konden helpen en ja hoor, succes!
Woensdag hadden we tijd om aan onze presentaties van volgende week te werken. Die presentatie gaat trouwens over het schoolsysteem in België. Leg dat maar eens uit, hoe dat zit met Wallonië en Vlaanderen en dan dat kleine Duitse stukje ook. Gelukkig neemt mijn groep mijn hulp aan en kan ik met mijn ervaring toch verschillende dingen aanbrengen met voorbeelden.
Woensdagavond en donderdagochtend dan, volledige stress. Ik had mijn praktische test in de namiddag. Materialen voorstellen waar ik nog nooit echt fatsoenlijk mee gewerkt had. Ja, stress had ik zeker! Ik ging lekker vroeg naar de hogeschool, zodat ik daar nog kon overzien en met de materialen kon oefenen, maar dat leverde alleen nog maar meer stress. Om 14u was mijn examen. 13u50 zat ik dan ook netjes klaar om te beginnen. Het werd 14u... Niemand te zien. 14u10... Nog steeds niemand. Ik kon hen nochtans horen praten in de leraarskamer. Ach ja, dacht ik, Ierse mentaliteit. Ze zullen wel komen zeker? Het werd 14u30.... Nog steeds niemand. Was ik dan zo verkeerd? Ik begon al serieus te twijfelen en nog meer te stressen. Tot er iemand binnen wandelde en die meteen voorstelde om de persoon in kwestie te bellen. Al snel kwam ik te weten dat ze het gewoon vergeten waren! Gevolg? Ze waren het ook vergeten voor te bereiden. Normaal moest ik een kaartje uit een zakje trekken en dan dat presenteren, maar omdat ze geen zakje met kaartjes hadden, mocht ik kiezen. Lekker handig voor mij. Gelukkig vond zowel de examinator als degene die er bij zat ter controle dat ik het super gedaan had. Dit was een hele opluchting!
Nadien hebben we dan nog even nagepraat over de hele erasmus ervaring en ik weer de bus op richting Leopardstown. Van al die stress was ik helemaal op. Vroeg in bed dus!
Vrijdagavond had ik met Savannah, het meisje waarbij ik woon, afgesproken in Dublin centrum rond half 7. Ze moest werken tot 6 en daarna gingen we iets drinken. Gewoon iets drinken. Dat was het plan toch. Al snel hadden we door dat we de laatste luas gemist hadden en dus maar beter gewoon gingen feesten tot de nachtbus er was (om 3 uur). Van hier naar daar om toch maar een goede bar te vinden. Muziekstijl hebben ze hier niet echt, maar ja dat kan ook wel aan mij liggen.
Zaterdag heb ik dan niet veel gedaan, buiten wat geluierd en 's avonds was het in Herentals onze jaarlijkse fuif van de KSA. Man, wat heb ik spijt dat ik daar niet kon bij zijn. Ik kreeg van alle kanten filmpjes en foto's doorgestuurd, super leuk. Maar toch, ik had er liever in het echt bij geweest.
Vandaag schreef ik dan de laatste woorden aan mijn paper voor special education die morgen moet binnen zijn. Hij is af, dus nog een aflevering van een serietje kijken en dan gaan slapen. Want morgen begint al weer de laatste week in Ierland. Dubbele gevoelens, dat is het minste wat ik kan zeggen.
Cheers!
Ellen
Eindelijk terug in het normale ritme, gewoon weer naar school op maandag. Ik wist niet dat ik daar zo hard naar ging uitkijken! Ik had nog wel wat werk te doen voor de verschillende vakken, maar gewoon weer wat ritme deed al deugd.
Op maandag kregen we oefentijd met de materialen, wat heel handig was want ik had mijn praktische test op donderdag. Ik greep dan ook die kans om hier rond nog vragen te stellen en anderen aan het werk te zien. Het is verbazend hoe precies de verschillende materialen gepresenteerd moeten worden. Gelukkig heb ik de kans gehad om het in de praktijk te kunnen zien.
Op dinsdag hadden we niets speciaals gepland qua lessen, maar ik moest wel enkele vragen stellen over mijn taken. Daarna ging ik een kijkje nemen in de bibliotheek of er boeken waren die mij konden helpen en ja hoor, succes!
Woensdag hadden we tijd om aan onze presentaties van volgende week te werken. Die presentatie gaat trouwens over het schoolsysteem in België. Leg dat maar eens uit, hoe dat zit met Wallonië en Vlaanderen en dan dat kleine Duitse stukje ook. Gelukkig neemt mijn groep mijn hulp aan en kan ik met mijn ervaring toch verschillende dingen aanbrengen met voorbeelden.
Woensdagavond en donderdagochtend dan, volledige stress. Ik had mijn praktische test in de namiddag. Materialen voorstellen waar ik nog nooit echt fatsoenlijk mee gewerkt had. Ja, stress had ik zeker! Ik ging lekker vroeg naar de hogeschool, zodat ik daar nog kon overzien en met de materialen kon oefenen, maar dat leverde alleen nog maar meer stress. Om 14u was mijn examen. 13u50 zat ik dan ook netjes klaar om te beginnen. Het werd 14u... Niemand te zien. 14u10... Nog steeds niemand. Ik kon hen nochtans horen praten in de leraarskamer. Ach ja, dacht ik, Ierse mentaliteit. Ze zullen wel komen zeker? Het werd 14u30.... Nog steeds niemand. Was ik dan zo verkeerd? Ik begon al serieus te twijfelen en nog meer te stressen. Tot er iemand binnen wandelde en die meteen voorstelde om de persoon in kwestie te bellen. Al snel kwam ik te weten dat ze het gewoon vergeten waren! Gevolg? Ze waren het ook vergeten voor te bereiden. Normaal moest ik een kaartje uit een zakje trekken en dan dat presenteren, maar omdat ze geen zakje met kaartjes hadden, mocht ik kiezen. Lekker handig voor mij. Gelukkig vond zowel de examinator als degene die er bij zat ter controle dat ik het super gedaan had. Dit was een hele opluchting!
Nadien hebben we dan nog even nagepraat over de hele erasmus ervaring en ik weer de bus op richting Leopardstown. Van al die stress was ik helemaal op. Vroeg in bed dus!
Vrijdagavond had ik met Savannah, het meisje waarbij ik woon, afgesproken in Dublin centrum rond half 7. Ze moest werken tot 6 en daarna gingen we iets drinken. Gewoon iets drinken. Dat was het plan toch. Al snel hadden we door dat we de laatste luas gemist hadden en dus maar beter gewoon gingen feesten tot de nachtbus er was (om 3 uur). Van hier naar daar om toch maar een goede bar te vinden. Muziekstijl hebben ze hier niet echt, maar ja dat kan ook wel aan mij liggen.
Zaterdag heb ik dan niet veel gedaan, buiten wat geluierd en 's avonds was het in Herentals onze jaarlijkse fuif van de KSA. Man, wat heb ik spijt dat ik daar niet kon bij zijn. Ik kreeg van alle kanten filmpjes en foto's doorgestuurd, super leuk. Maar toch, ik had er liever in het echt bij geweest.
Vandaag schreef ik dan de laatste woorden aan mijn paper voor special education die morgen moet binnen zijn. Hij is af, dus nog een aflevering van een serietje kijken en dan gaan slapen. Want morgen begint al weer de laatste week in Ierland. Dubbele gevoelens, dat is het minste wat ik kan zeggen.
Cheers!
Ellen
Reacties
Een reactie posten