Storm Derek, not a sightseeing kind of guy.
Wat een week was het ook al weer. Ik moet serieus terug in mijn geheugen gaan graven om te weten wat ik in het begin van de week ook al weer gedaan heb.. Is dat een goed teken of een slecht teken? Laten we het houden op een goed teken!
Zoals altijd waren de eerste drie dagen van de week gevuld met lessen, over allerlei soorten dingen. Eén van de meest memorabele lessen van deze week was op woensdag. Jody Egan kwam langs, een occupational therapist die werkt met kinderen in scholen. Ze had een workshop bij, waarbij je allerlei sensorische proefjes moest doen, om te ontdekken hoe moeilijk het kan zijn voor sommige kinderen met een beperking om "normale" dingen uit te voeren. Zo moesten we een tekening overtekenen, door in de spiegel te kijken. We mochten dus enkel de tekening bekijken in de spiegel en dan deze overtekenen op een blad papier. Moeilijker dan het lijkt hoor! Dat kwam het dichtste bij hoe kinderen met dyspraxie zich voelen tijdens het gewone leven. Hun lichaam heeft moeite met de opdrachten van het brein correct uit te voeren. Erg leerrijk allemaal!
Voor de rest van de drie dagen was het erg kalm in de school. Ik nam telkens de juiste bus, vergat nooit iets mee te brengen en ik was zelfs overijverig! Ik zat op dinsdagochtend in de les, maar ik moest daar helemaal niet zijn. Geen probleem, ik had wel manieren om mezelf bezig te houden... Maar laat ons zeggen dat we allemaal weten dat ik niet zo happy was, want ik had een extra twee uur kunnen slapen! :(
Op donderdag was het allemaal rustig. Na een kleine wascrisis en heel verwarrende antwoorden van iedereen die ik aansprak (Mag je nu eigenlijk gekleurde lakens samen wassen? Ik weet het nog steeds niet. Ik heb het toch gedaan.), was het vroeg tijd voor bed. De volgende dag stond er immers heel wat op het programma!
Vrijdagochtend was ik vroeg uit de veren om het centrum te gaan verkennen. Mama en papa waren immers enkele dagen op bezoek en ik moest hen toch wat cultuur meegeven! Ik stapte de deur uit om de Luas te nemen, maar vloog er bij wijze van spreken meteen weer in. Wat een wind! Storm Derek (Zo noemen ze hem hier. De vorige heette Erik. Ieren he!) deed goed zijn best. Al helemaal uitgewaaid nam ik de Luas. De dag moest nog beginnen! Gelukkig was het enkel maar wind en bleef het wel droog.
Als eerste stop gingen we kijken in Trinity College. Hun eeuwenoude bibliotheek was zeker de moeite om eens te bekijken. Er lag ook een "Book of Kells" maar dat was voor mij niet half zo interessant als de gigantische bibliotheek met alle oude boeken.
Daarna wandelde (eerder beuken tegen de wind in, maar oke) we door richting Dublinia. Een tentoonstelling over Dublin in de tijd van de Vikingen en de Middeleeuwen. Een klein beetje creepy, met allemaal wassen beelden maar zeker en vast interessant om te weten. Misschien ben ik gewoon een slechte kenner van geschiedenis, maar ik wist niet dat de Vikingen Dublin gesticht hadden.. Nu wel dus!
Als laatste (en misschien wel de belangrijkste) stop gingen we naar de Guinness Storehouse. De brouwerij waar Guinness gemaakt wordt. Allemaal super indrukwekkend en mooi om te zien hoe het gemaakt wordt, maar als je bij de KSA zit die al meer dan 20 jaar de Herentalse Bierfeesten organiseert, heb je al wel een beetje een idee hoe bier brouwen in elkaar zit (Dankjewel, Smets!). Toch kwamen er hier nog interessante feitjes naar boven die ik nog niet wist! Helemaal bovenaan heb je dan ook een rooftopbar met een prachtig zicht over de hele stad. Alleen jammer dat het er altijd zo druk is, waardoor je niet helemaal van het zicht kan genieten.
Om nog wat tijd door te brengen in het centrum, gingen we shoppen in Henry Street. Deze straat is echt heaven als je mijn leeftijd bent en houdt van make up. Laten we zeggen dat dit voor mij de perfecte afsluiter van de dag was! Dit en natuurlijk ook dat we nog gingen eten in één van de beste Chinese restaurants in de omstreken van Dublin. Nee, deze keer overdrijf ik niet!
Op zaterdag was storm Derek nog niet uitgeraasd, dus ik beukte mij weer een weg naar de Luas. We hadden geen plannen voor die dag, maar mama en papa wilden toch het standbeeld van Molly Malone eens zien en vlak daarbij was er ook een oude bank die omgetoverd was tot een bar. We komen in de bar aan rond de tijd van de tweede wedstrijd van de Six Nations, tegen Schotland deze keer. Hoewel dit geen sportsbar is, werd de muziek toch afgezet en de TV luider. Iedereen moest en zou de match volgen! Ook hier was de sfeer weer een leuk ding om te zien. Je merkt echt wel hoe belangrijk dit is in Ierland. Gelukkig wonnen ze deze keer wel!
We gingen terug naar het hotel waar mama en papa verbleven want het was al weer tijd om afscheid te nemen. Ze vertrokken de volgende ochtend terug naar België. Ook al heb ik het hier echt super leuk, het bleef toch even lastig om afscheid te nemen. Gelukkig staat er weer een nieuwe week voor de deur, die belooft om even fantastisch te worden als alle vorige.
Terwijl ik dit aan het schrijven ben, op mijn kamertje, raast storm Derek rustig voort. Zolang ik hier zit, vind ik het niet erg. Maar de volgende keer dat ik een hele dag ga rondwandelen, zou ik toch vriendelijk willen vragen om gewoon normaal te doen!
Cheers!
Ellen.
PS : Foto's zal ik uploaden in een aparte blogpost.
Zoals altijd waren de eerste drie dagen van de week gevuld met lessen, over allerlei soorten dingen. Eén van de meest memorabele lessen van deze week was op woensdag. Jody Egan kwam langs, een occupational therapist die werkt met kinderen in scholen. Ze had een workshop bij, waarbij je allerlei sensorische proefjes moest doen, om te ontdekken hoe moeilijk het kan zijn voor sommige kinderen met een beperking om "normale" dingen uit te voeren. Zo moesten we een tekening overtekenen, door in de spiegel te kijken. We mochten dus enkel de tekening bekijken in de spiegel en dan deze overtekenen op een blad papier. Moeilijker dan het lijkt hoor! Dat kwam het dichtste bij hoe kinderen met dyspraxie zich voelen tijdens het gewone leven. Hun lichaam heeft moeite met de opdrachten van het brein correct uit te voeren. Erg leerrijk allemaal!
Voor de rest van de drie dagen was het erg kalm in de school. Ik nam telkens de juiste bus, vergat nooit iets mee te brengen en ik was zelfs overijverig! Ik zat op dinsdagochtend in de les, maar ik moest daar helemaal niet zijn. Geen probleem, ik had wel manieren om mezelf bezig te houden... Maar laat ons zeggen dat we allemaal weten dat ik niet zo happy was, want ik had een extra twee uur kunnen slapen! :(
Op donderdag was het allemaal rustig. Na een kleine wascrisis en heel verwarrende antwoorden van iedereen die ik aansprak (Mag je nu eigenlijk gekleurde lakens samen wassen? Ik weet het nog steeds niet. Ik heb het toch gedaan.), was het vroeg tijd voor bed. De volgende dag stond er immers heel wat op het programma!
Vrijdagochtend was ik vroeg uit de veren om het centrum te gaan verkennen. Mama en papa waren immers enkele dagen op bezoek en ik moest hen toch wat cultuur meegeven! Ik stapte de deur uit om de Luas te nemen, maar vloog er bij wijze van spreken meteen weer in. Wat een wind! Storm Derek (Zo noemen ze hem hier. De vorige heette Erik. Ieren he!) deed goed zijn best. Al helemaal uitgewaaid nam ik de Luas. De dag moest nog beginnen! Gelukkig was het enkel maar wind en bleef het wel droog.
Als eerste stop gingen we kijken in Trinity College. Hun eeuwenoude bibliotheek was zeker de moeite om eens te bekijken. Er lag ook een "Book of Kells" maar dat was voor mij niet half zo interessant als de gigantische bibliotheek met alle oude boeken.
Daarna wandelde (eerder beuken tegen de wind in, maar oke) we door richting Dublinia. Een tentoonstelling over Dublin in de tijd van de Vikingen en de Middeleeuwen. Een klein beetje creepy, met allemaal wassen beelden maar zeker en vast interessant om te weten. Misschien ben ik gewoon een slechte kenner van geschiedenis, maar ik wist niet dat de Vikingen Dublin gesticht hadden.. Nu wel dus!
Als laatste (en misschien wel de belangrijkste) stop gingen we naar de Guinness Storehouse. De brouwerij waar Guinness gemaakt wordt. Allemaal super indrukwekkend en mooi om te zien hoe het gemaakt wordt, maar als je bij de KSA zit die al meer dan 20 jaar de Herentalse Bierfeesten organiseert, heb je al wel een beetje een idee hoe bier brouwen in elkaar zit (Dankjewel, Smets!). Toch kwamen er hier nog interessante feitjes naar boven die ik nog niet wist! Helemaal bovenaan heb je dan ook een rooftopbar met een prachtig zicht over de hele stad. Alleen jammer dat het er altijd zo druk is, waardoor je niet helemaal van het zicht kan genieten.
Om nog wat tijd door te brengen in het centrum, gingen we shoppen in Henry Street. Deze straat is echt heaven als je mijn leeftijd bent en houdt van make up. Laten we zeggen dat dit voor mij de perfecte afsluiter van de dag was! Dit en natuurlijk ook dat we nog gingen eten in één van de beste Chinese restaurants in de omstreken van Dublin. Nee, deze keer overdrijf ik niet!
Op zaterdag was storm Derek nog niet uitgeraasd, dus ik beukte mij weer een weg naar de Luas. We hadden geen plannen voor die dag, maar mama en papa wilden toch het standbeeld van Molly Malone eens zien en vlak daarbij was er ook een oude bank die omgetoverd was tot een bar. We komen in de bar aan rond de tijd van de tweede wedstrijd van de Six Nations, tegen Schotland deze keer. Hoewel dit geen sportsbar is, werd de muziek toch afgezet en de TV luider. Iedereen moest en zou de match volgen! Ook hier was de sfeer weer een leuk ding om te zien. Je merkt echt wel hoe belangrijk dit is in Ierland. Gelukkig wonnen ze deze keer wel!
We gingen terug naar het hotel waar mama en papa verbleven want het was al weer tijd om afscheid te nemen. Ze vertrokken de volgende ochtend terug naar België. Ook al heb ik het hier echt super leuk, het bleef toch even lastig om afscheid te nemen. Gelukkig staat er weer een nieuwe week voor de deur, die belooft om even fantastisch te worden als alle vorige.
Terwijl ik dit aan het schrijven ben, op mijn kamertje, raast storm Derek rustig voort. Zolang ik hier zit, vind ik het niet erg. Maar de volgende keer dat ik een hele dag ga rondwandelen, zou ik toch vriendelijk willen vragen om gewoon normaal te doen!
Cheers!
Ellen.
PS : Foto's zal ik uploaden in een aparte blogpost.
Reacties
Een reactie posten