Bye bye Belgium, hello Ireland!

Exact een week geleden begon ik aan mijn erasmus avontuur. Met knikkende knieën en een klein beetje angstzweet. Zeker op de dag van vertrek. Mixed feelings zeggen ze wel eens. Dat is de perfecte manier om die dag te beschrijven. 

Vroeg opstaan om naar het vliegveld te gaan hoorde er ook bij. Mijn op voorhand opgestelde plan om nog een extra dutje te doen in de auto, mislukte door de adrenaline die ik door mijn lichaam voelde stromen. Eenmaal in het vliegtuig, gaf ik toch toe aan mijn nood aan slaap en was ik in een vingerknip aangekomen in Ierland. 

Het zou een understatement zijn als ik nu zou zeggen dat de komende uren overweldigend waren. Het was meer dan dat. Het gevoel van naar een huis te gaan met de gedachte dat dit je nieuwe thuis zal zijn voor de komende drie maanden, was meer dan gewoon raar. Mensen leren kennen waarmee je de komende drie maanden gaat samenleven, was meer dan gewoon exciting. Het zal dan ook niemand verbazen dat ik in de eerste uren een beduidend stillere Ellen was dan hoe men mij zou kennen. 

Gelukkig ben ik terechtgekomen in een fantastische familie, met stuk voor stuk lieve mensen. Ik heb me deze week al vaak gerealiseerd dat ik hier echt geluk mee heb. Ook op die eerste dag zat de vader van de familie er niets mee in om met mij rond te rijden en verschillende local pubs te laten zien. Hij ging met mij naar een winkel om mijn leap card (busabonnement) in orde te maken en liet me zien waar de winkels in de buurt waren. Vanaf dat moment was ik er zeker van dat ik me geen zorgen moest maken over praktische dingen in de komende drie maanden. 

Op zondag nam ik al een kijkje in het stadje Dùn Laoghaire, waar mijn school zich bevindt. Want de dag erna moest ik al de bus op om naar school te gaan. Vroeg, vroeger dan anders, maar toch klaarwakker door de zenuwen nam ik de bus naar Dùn Laoghaire. Ik wist perfect waar ik moest zijn, door mijn verkenningstocht van de dag ervoor, maar dat was duidelijk anders voor de andere erasmus studenten. Ik stond mooi klaar om 8.30u voor het lokaal waar we hadden afgesproken met de erasmusverantwoordelijken, maar niemand anders te zien. Na 5 minuten wachten, kwamen de mensen van de school mij wel halen, maar ik was nog steeds helemaal alleen. Minuten gingen voorbij en plots stond er meisje van Kroatië in het lokaal. Ook zij was een erasmusstudente, maar was wat verdwaald geraakt in de straten. Begrijpelijk natuurlijk. Niet veel later stonden er twee jongens van Kopenhagen aan de deur, met dezelfde uitleg. Dan was het enkel nog wachten op de 4 andere Belgische erasmus studenten. Na een kwartier wachten, gaven we het op. Ik werd naar mijn klas gebracht met de gedachte "Ze zullen nog wel komen..". Niet dus. 

De eerste ontmoeting met de klas was een beetje awkward. Ik kende niemand, maar zij kenden elkaar natuurlijk al langer. In het begin stuurde ik letterlijk een hulpkreet uit naar mijn vriendin Nikki, die me geruststelde dat het allemaal wel goed ging komen. En dat was ook zo! Na wat moeite met de Ierse namen en de eerste nieuwsgierige vragen van mijn klasgenoten, leerde ik mensen beter kennen. Niet te vergeten dat het nog steeds maar week 1 is, maar ik voel me er toch al vele beter op mijn gemak dan in het begin. 

De lessen zijn totaal anders dan wat ik gewoon was in onze lerarenopleiding in België. Geen individuele vakken die je moet geven zoals Nederlands, Frans, Wiskunde, WO, ... maar echt vakken zoals Social Psychology. Mijn eerste kennismaking met de Montessori manier was dan ook wel wat schrikken, omdat het voor alle anderen al zo'n normale manier was geworden, maar ik toch wat verbaasd zat te kijken naar wat de leerkracht allemaal deed met al die materialen. Eén ding is zeker, vermoeiend is het wel, zo'n dag les volgen in een andere taal dan je thuistaal. Ik kwam dan ook woensdag thuis en viel bijna direct in slaap. Gelukkig hadden ze mij op voorhand al gewaarschuwd dat dat normaal is. 

Op dinsdag kreeg ik dan eindelijk mijn lessenrooster voor de komende drie maanden. Het leek wel alsof ik in een droomscenario was terechtgekomen. Enkel les op maandag, dinsdag en woensdag. Op donderdag en vrijdag vrij... Wat een luxe! Meteen kon ik beginnen met plannen maken over de dingen die ik nog wil doen hier in Ierland. Maar laten we zeggen dat ik zoals altijd nog niets concreet heb vastgelegd ;-). 

Deze week heb ik de vrije dagen gebruikt om mezelf wat rust te geven en wat te settelen, want het was toch wel een heftige week. Maar je zal me niet horen zeggen dat het niet plezant was! Al vaak heb ik gezegd dat alles waar ik een beetje bang voor was, 110% is meegevallen. Alle twijfels die ik voordien had, zijn nu compleet weg. Ik ben er zeker van, dat komt hier dik in orde! 

Aan iedereen thuis heel veel groetjes, 

en tot volgende week! 

Ellen. 

P.S. Je mag me altijd berichtjes sturen als je iets wil weten hoor. Ook in Ierland hebben ze gsm's en internet. :D